Colomé een afgelegen wonder (deel 1)

Herhaling verslag bezoek aan Colomé, Argentinië

Na aankomst maandagavond in de grootste stad van noord-Argentinië, Salta, nam Flying Wine Writer Jan Rook zijn intrek in het Sheraton Hotel ,waar de Nederlandse manager Herman Reeling Brouwer de scepter zwaait. De volgende dag stond de rit naar het wijnbedrijf Colomé van de puissant rijke Zwitser Donald Hess op het programma. Het zou een bizarre en indrukwekkende rit naar de meest afgelegen winery met de op twee na hoogst gelegen wijngaarden ter wereld worden (In Tibet staan sinds vorige week de hoogst gelegen wijngaarden).

2018colome15

Op dinsdagochtend zou op advies van de pr-manager van Colomé een pick-up met 4-wheeldrive van verhuurbedrijf HERTZ bij het hotel worden geleverd. Ze had voor mij een speciaal tarief kunnen bedingen van 400 pesos per dag (100 euro). Dit vervoermiddel zou ik voor de 160 km lange en niet geasfalteerde weg het beste kunnen gebruiken…

Doorgaans huur ik tijdens mijn wijnreizen een huurauto van AVIS, maar voorruit, als het zo’n goede deal is, dan moet ik niet flauw doen.

Toen de pick-up arriveerde, wilde de medewerker van HERTZ dat er een autorisatie van 20.000 pesos (5000 euro) op mijn creditcard zou worden verstrekt.

Het bedrag leek me wel erg hoog voor een huurauto en het risico was volgens de medewerker van HERTZ niet met een hogere premie te verlagen…

2018colome16

Er ging bij mij een lampje branden. De 160 km lange weg zou niet geasfalteerd zijn, door de bergen gaan en dat vier uur lang. Een risico van 5000 euro voor schade. De rit naar mijn bestemming was dus kennelijk zo risicovol, dat men op voorhand een garantie van 5000 euro verlangde. Dit vond ik te gortig. Eerst maar even mijn eigen AVIS consulteren. Zij hadden ook een pick-up maar voor ongeveer 200 euro per dag en met een mogelijkheid om het schaderisico te verlagen door een hogere premie. Daarmee kwam het huurbedrag zo hoog uit dat ik voorstelde, om dan maar een ‘normale’ huurauto te nemen. Dit bleek niet mogelijk. Er was geen ‘normale’ huurauto beschikbaar (nu weet ik waarom niet).

Goede raad is duur. Dan maar geen huurauto. Misschien is er een mogelijkheid om een taxi voor de vier uur durende rit te bestellen? Dit was mogelijk. De prijs: 400 pesos (100 euro). Het leek me geen slecht idee. Geen risico en iemand die de weg kent.

Mijn taxichauffeur kwam een half uur later met een keurige auto bij het hotel en de reis kon beginnen.

Na een uur rijden op een ‘normale’ geasfalteerde weg, begon een bizarre rit op een zandweg bezaaid met keien door een fascinerend landschap. Ik dank Sinterklaas op mijn knieën dat ik deze dappere chauffeur bereid heb gevonden om zijn auto beschikbaar te stellen.

2018colome6

Weldra reden we op een soort zandpad hoog in de bergen waar je beter geen tegenligger kunt ontmoeten. Wie hoogtevrees heeft, niet tegen stof kan of niet drie uur ‘shaken & stirred’ wil worden’, moet niet aan zo’n onderneming beginnen. Het heeft ook iets weg van ‘voortschrijdend inzicht’. Je denkt nog: het zal zo’n vaart niet lopen, want die chauffeur weet waar hij aan begint. Neen, deze rit is de meest bizarre en langst durende marteling die een wijnschrijver (de chauffeur en de auto) kan ondergaan.

Vanuit de auto probeer ik in de hobbelende auto foto’s te maken. De auto heeft het zwaar te verduren, de chauffeur blijft ‘cool’. De bodemplaat van de auto krijgt op zijn donder. Van het groene bergachtige landschap rijden we langzaam in een decor met woestijnachtige, onvruchtbare valleien. Hier kunnen alleen cactussen overleven. Ze staan er. Meters hoog en op de achtergrond de bergen met rode, rose en soms groene en blauwe kleuren.

2018colome1

Na drie uur schudden, hobbelen en zigzaggen tussen de keien zien we plots een bord met Colomé. Nog slechts één uur rijden en 48 km…

De weg wordt nog slechter. Deze keer een soort wasbord die ik ooit bij een autotest op televisie zag. Inderdaad, het duurde een uur voordat de poort van Colomé opduikt.

Bij aankomst staat het hotelpersoneel klaar. Een personeelslid houdt een blad vast met een glas water erop. Ik denk dat menigeen liever een dubbele whisky na deze rit zou prefereren…

Ik betaal de chauffeur de gevraagde 400 pesos en geef hem 50 pesos als fooi. Voor Sinterklaas zeg ik in het Engels. Hij is er blij mee. Ik dank de goed heilig man, dat ik niet zelf deze – voor mij meest bizarre tocht in mijn wijncarrière – zelf had moeten afleggen.

2018colome2

Op het terras van het restaurant ontmoet ik voor het eerst Donald Hess. Hij zit met een cameraploeg te lunchen. Na de begroeting flap ik eruit dat volgens de Conventie van Genève een marteling in een auto nooit langer dan een uur mag duren. Hij repliceert: “deze weg is prachtig om te rijden en de conventie slaat niet op ‘pleasures’ zoals wij die op Colomé hebben’.

Ik moet de bijzondere ervaring nog even laten bezinken. Deze ‘outpost’ zal me met zijn accommodatie en wijnen moeten overtuigen dat een dergelijke bizarre rit een goede investering is.

Later volgt deel 2

Jan Rook

Website Bodega Colome: www.bodegacolome.com

Reacties